Stage 1: Intensive Care, LUMC
ECG-gebaseerde bloeddruksimulatie van IC-pacemakers voor training van IC verpleegkundigen.
Klinisch:
In mijn eerste stage liep ik mee op de Intensive Care. Waar op de meeste afdelingen wel veel coassistenten vanuit geneeskunde meelopen, is dat bij de IC niet het geval – de IC is geen vaste co voor geneeskunde. Hier in Leiden op de IC vind je dan ook vooral KT-studenten terug en het IC-personeel is goed bekend met wat we wel/niet kunnen. Het uitvoeren van medische handelingen – eigen patiënt monitoren, visite lopen, anamnese, lichamelijk onderzoek, infuus prikken, echo’s – is dan ook goed mogelijk. In de kliniek hier kun je, zeker als je jezelf assertief opstelt, goed uitgedaagd worden om jezelf te ontwikkelen op het gebied van klinisch redeneren. Wat zijn korte- en lange termijn problemen van de patiënt en hoe kan je hier effectief naar handelen om de patiënt zo snel mogelijk weer van de IC af te krijgen?
Hoewel het werk op de IC opvallend rustig is (veel overleggen en koffie drinken met andere specialisten) is de Intensive Care natuurlijk ook bij uitstek een afdeling waar een heel gevarieerde patiëntenpopulatie komt te liggen, met een grote variëteit aan problemen. Veel mogelijkheden om je medische kennis uit te breiden!
Technisch project:
Mijn technische project was ook gekoppeld aan een concreet vraagstuk vanuit de IC:
Een aanzienlijk deel van de patiënten op de IC krijgt een tijdelijke pacemaker geïmplanteerd via de lies. De geleverde spanning van deze pacemaker moet, zeker ook gezien de veranderlijkheid van de IC-patiënt die steeds beter/zieker wordt, iedere dag gedrempeld worden. Bij dit drempelen treedt een tijdelijke periode op waarin de pacemaker te lage spanning geeft en dus het hart niet pacet (met mogelijk een korte periode van een te laag / afwezig hartritme tot gevolg). Verpleegkundigen worden dan ook getraind om de pacemaker goed te drempelen.
Deze training bestaat uit een ECG-simulatie van een patiënt op basis van een trainingspacemaker. In de praktijk zou de verpleegkundige echter altijd de bloeddruk, saturatie, CVD, ademhalingsfrequentie, etc. van de patiënt daarbij in de gaten houden. De opdracht was dan ook om op basis van deze ECG-simulatie een bloeddrukcurve te simuleren. Even voor een beeld: iedere R-piek staat voor de samentrekking van de ventrikels en geeft dus een bloeddrukgolf. Als de atria en ventrikels onregelmatig samentrekken vullen de ventrikels niet goed en wordt deze bloeddrukgolf lager. Dus voor een realistische bloeddruksimulatie is detectie van de P-golven ook nodig. Mijn taak was dan ook om uit deze real-time ECG-simulatie de P-golven te kunnen detecteren. Een in de bachelor aangeleerde convolutiemethode bleek hierbij een hulp te zijn.